در حال بارگذاری ...
صادق خادمی
صادق خادمی

جستجوی زنده در تمام درس‌ها

یافتن درس بر اساس شماره (در این دسته)

نهایات 8

متن درس

نهایات دینی: تأملاتی در عبادت، ایمان و رابطه انسان با خداوند

نهایات دینی: تأملاتی در عبادت، ایمان و رابطه انسان با خداوند

برگرفته از درس‌گفتارهای آیت‌الله محمدرضا نکونام قدس‌سره (جلسه هشتم)

دیباچه

این نوشتار، با نگاهی ژرف به مفاهیم عبادت، ایمان و پیوند انسان با خداوند، در پی تبیین معانی والای دینی است که در قالب درس‌گفتارهایی عمیق و تأمل‌برانگیز ارائه شده‌اند. هدف این اثر، کاوش در ابعاد نظری و عملی دین‌ورزی است که با زبانی روشن و متین، راهی به سوی فهم حقیقت الهی می‌گشاید.

بخش یکم: چیستی عبادت و ایمان در میان مردمان

کمیت و کیفیت در عبادت

عبادت و ایمان در میان توده‌های مردم، حضوری گسترده اما غالباً کم‌عمق دارد. این گستردگی در کمیت، نشان از حضور پررنگ اعمال عبادی در زندگی روزمره دارد، اما کیفیت این اعمال، که وابسته به نیت خالص و آگاهی عمیق است، گاه در سایه غفلت قرار می‌گیرد. این تمایز میان ظاهر و باطن عبادت، ضرورتی است که دین‌ورزان را به تأمل در اخلاص و معرفت فرا می‌خواند.

درنگ: عبادت کیفی، نیازمند نیت خالص و معرفت عمیق است، در حالی که کمیت صرف، تنها به تعدد اعمال اشاره دارد و گاه از روح معنوی تهی است.

تمثیل چوپان و آموزش ناقص وضو

در مثالی، شخصی چوپان خود را برای اقامه نماز تربیت کرد، اما او به جای مسح پا، روی کفش را مسح می‌کرد. هنگامی که مورد نقد قرار گرفت، پاسخ داد که تا همین مرحله او را هدایت کرده و دیگران باید ادامه دهند. این تمثیل، محدودیت‌های آموزش دینی را نشان می‌دهد که گاه به دلیل ساده‌سازی بیش از حد یا ناکافی بودن، به فهم نادرست احکام می‌انجامد. از منظر فقهی، مسح روی کفش به جای پا باطل است، اما این مثال بر اهمیت تساهل در آموزش به افراد ساده‌دل تأکید دارد.

درنگ: آموزش ناقص احکام، اگرچه ممکن است به خطا منجر شود، اما گامی به سوی دین‌ورزی است و با تساهل می‌توان آن را اصلاح کرد.

ارزش نسبی عبادت ناقص

اقامه نماز ناقص، حتی اگر بدون وضو باشد، از ترک کامل آن ارزشمندتر است. این دیدگاه بر تمایز میان ثواب، که به عمل صحیح تعلق می‌گیرد، و اجر، که به تلاش حتی در صورت نقص اختصاص دارد، استوار است. این اصل، از منظر فقهی و اخلاقی، نشان‌دهنده رحمت الهی است که نیت و کوشش بندگان را ارج می‌نهد.

درنگ: نیت و تلاش برای عبادت، حتی اگر ناقص باشد، در پیشگاه الهی ارزشمند است و مشمول اجر می‌شود.

تساهل در امور دینی

سخت‌گیری بیش از حد در احکام دینی می‌تواند به دوری مردم از دین منجر شود. به جای سخت‌گیری، باید با تساهل و ساده‌سازی، مردم را به سوی دین جذب کرد. قرآن کریم نیز بر آسان بودن شریعت تأکید دارد:

يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ

(بقره: 185)؛ خداوند برای شما آسانی می‌خواهد و دشواری را بر شما روا نمی‌دارد.

درنگ: تساهل در احکام دینی، راهی برای جذب دل‌های مردم به سوی دین است و با روح رحمانی شریعت هم‌راستاست.

بخش دوم: آسیب‌های وسواس دینی

وسواس فقهی و پیامدهای آن

وسواس در احکام فقهی، گاه به اختلالات روانی و دوری از روح دین منجر می‌شود. مثالی از زنی که 65 بار شیر آب را می‌شست یا همسری که به دلیل وسواس در نیت غسل، در شرایط غیرعادی به سر می‌برد، نشان‌دهنده این آسیب است. چنین رفتارهایی، نه تنها از ارزش عبادت می‌کاهد، بلکه به گمراهی فرد و جامعه می‌انجامد.

درنگ: وسواس دینی، مانعی در برابر روح دین است و می‌تواند به اختلالات روانی و دوری از حقیقت الهی منجر شود.

دین ساده و روان

وسواس، ضد ارزش‌های دینی است و دین باید ساده و روان باشد. حدیث «روزه بگیرید تا سالم شوید» بر فواید معنوی و جسمانی روزه تأکید دارد، اما سخت‌گیری بیش از حد این فواید را خنثی می‌کند. افراد بیمار نباید خود را ملزم به روزه گرفتن بدانند، چنان‌که قرآن کریم می‌فرماید:

فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ

(بقره: 184)؛ هر کس از شما بیمار یا در سفر باشد، باید در روزهای دیگر روزه بگیرد.

درنگ: دین باید ساده و روان باشد تا به جای دوری، به جذب مردم به سوی حقیقت الهی منجر شود.

سخت‌گیری و خطر انقراض دین

سخت‌گیری بیش از حد در احکام دینی می‌تواند حتی اولیاء الهی را از تحمل دین بازدارد و به انقراض روح دین منجر شود. این هشدار، به خطر تحریف دین از طریق پیچیدگی‌های غیرضروری اشاره دارد.

درنگ: سخت‌گیری بیش از حد، روح دین را مخدوش می‌کند و به دوری مردم از حقیقت الهی می‌انجامد.

بخش سوم: نقش فرهنگ و رسانه در دین‌ورزی

تأثیر معنوی برنامه‌های مذهبی

در گذشته، نوای عالمان دینی، گویی ملائکه را به زمین می‌آورد و تأثیر معنوی عمیقی بر مردم داشت. اما امروزه، رسانه‌ها به دلیل محتوای نامناسب، این تأثیر را از دست داده‌اند. این موضوع، ضرورت بازنگری در نقش رسانه‌های دینی را برجسته می‌سازد.

درنگ: رسانه‌های دینی باید با حفظ اصالت، جذابیت معنوی را برای تأثیرگذاری بر دل‌ها حفظ کنند.

سادگی در برخورد با مردم

اکثریت مردم را نباید با سخت‌گیری آزار داد. تساهل و سادگی در برخورد، راهی برای جذب دل‌ها به سوی دین است. مثالی از کارگری که برای وضو با سیم ناخن‌های خود را پاک می‌کرد، نشان‌دهنده غیرضروری بودن چنین سخت‌گیری‌هایی است. اصل طهارت در فقه، فرض است مگر اینکه نجاست محرز شود.

درنگ: سادگی در احکام، به ویژه برای عامه مردم، به جذب آنها به دین کمک می‌کند.

بخش چهارم: تجربه عرفانی و یافتن خداوند

تقسیم‌بندی خداباوران و خداانگاران

مردم به دو دسته خداباور، که خدا را در دل دارند، و خداانگار، که در وجود خدا تردید دارند، تقسیم می‌شوند. ایمان قلبی، مقدم بر استدلال عقلی است و خدا در تجربه‌های عرفانی یافت می‌شود.

درنگ: ایمان قلبی، که از تجربه عرفانی برمی‌خیزد، بر استدلال فلسفی در یافتن خدا مقدم است.

یافتن خدا در باشگاه الهی

خداوند با فلسفه یافت نمی‌شود، بلکه در «باشگاه الهی» و از طریق ریاضت و تجربه عرفانی به دست می‌آید. قرآن کریم می‌فرماید:

وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ

(بقره: 186)؛ هنگامی که بندگانم از تو درباره من بپرسند، [بگو] من نزدیکم، دعای دعاکننده را هنگامی که مرا بخواند اجابت می‌کنم. پس باید دعوتم را بپذیرند و به من ایمان آورند، باشد که راه یابند.

درنگ: یافتن خدا نیازمند تجربه عرفانی و ریاضت است، نه استدلال فلسفی.

نفس مطمئنه و بازگشت به سوی خدا

قرآن کریم به نفس مطمئنه می‌فرماید:

يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي عِبَادِي وَادْخُلِي جَنَّتِي

(فجر: 27-29)؛ ای نفس آرام‌یافته، به‌سوی پروردگارت بازگرد درحالی‌که خشنود و مورد خشنودی هستی، پس در میان بندگان من درآی و به بهشتم وارد شو. این آیات، به مقام عرفانی نفس مطمئنه اشاره دارند که با رضایت کامل به سوی خدا بازمی‌گردد.

درنگ: نفس مطمئنه، با رضایت و خشنودی، به سوی خداوند بازمی‌گردد و در جرگه بندگان خاص او جای می‌گیرد.

تمثیل بدن‌سازی و ریاضت عرفانی

یافتن خدا، مانند بدن‌سازی است که نیازمند تحمل سختی و ریاضت است. همان‌گونه که بدن‌ساز با تمرین مقاوم می‌شود، انسان نیز با ریاضت عرفانی به خدا نزدیک می‌گردد. این تمثیل، بر اهمیت تلاش و استقامت در مسیر قرب الهی تأکید دارد.

درنگ: ریاضت عرفانی، مانند بدن‌سازی، راهی برای تقویت روح و نزدیکی به خداست.

بخش پنجم: عبادت به مثابه ورزش معنوی

نماز به عنوان ایروبیک معنوی

نماز، به مثابه یک ورزش معنوی، باید تعادل میان جسم و روح را حفظ کند. در شرایط خاص، کوتاه خواندن نماز توصیه می‌شود تا انسان را از عبادت دل‌زده نکند. این دیدگاه، بر اهمیت انعطاف در عبادات تأکید دارد.

درنگ: نماز، به مثابه ایروبیک معنوی، باید با انعطاف و سادگی اقامه شود تا روح و جسم را تقویت کند.

نماز سریع در افطار

اقامه سریع نماز در هنگام افطار، به جذب دیگران به عبادت کمک می‌کند. طولانی کردن نماز ممکن است دیگران را از آن دور کند. این انعطاف، با سیره عملی انبیاء هم‌راستاست که بر آسان‌گیری در دین تأکید داشتند.

درنگ: انعطاف در اقامه نماز، به ویژه در شرایط خاص، به جذب دیگران به دین کمک می‌کند.

بخش ششم: خدا و تجربه شخصی

تربیت اولیاء خدا

خداوند، اولیاء خود را با سختی‌ها و ریاضت‌ها تربیت می‌کند تا به مقام قرب الهی برسند. قرآن کریم می‌فرماید:

أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى

(ضحی: 6-8)؛ آیا تو را یتیم نیافت و پناهت داد؟ و تو را گم‌گشته نیافت و هدایتت کرد؟ و تو را نیازمند نیافت و بی‌نیازت کرد؟

درنگ: خداوند، اولیاء خود را با سختی‌ها و هدایت‌های خاص تربیت می‌کند تا به قرب الهی برسند.

تفسیر آیات سوره مدثر

قرآن کریم می‌فرماید:

يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ قُمْ فَأَنْذِرْ وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ

(مدثر: 1-4)؛ ای جامه به خود پیچیده، برخیز و هشدار ده، و پروردگارت را بزرگ دار، و جامه‌ات را پاکیزه کن. واژه «طهر» در اینجا به معنای پاک‌سازی ظاهری و باطنی است.

درنگ: پاک‌سازی ظاهری و باطنی، شرط آمادگی برای رسالت الهی است.

رویکرد خداوند به انبیاء و کفار

خداوند با هر یک از انبیاء به‌گونه‌ای متفاوت برخورد کرده است. برخی کفار نیز به دنبال تقرب به خدا از طریق بت‌ها بودند، چنان‌که قرآن کریم می‌فرماید:

لِيَقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى

(زمر: 3)؛ تا ما را به خدا نزدیک‌تر کنند. این نیت، هرچند نادرست، نشان‌دهنده میل به تقرب است.

درنگ: خداوند با هر فرد، اعم از انبیاء یا دیگران، به شیوه‌ای خاص برخورد می‌کند تا او را به سوی حقیقت هدایت کند.

تجربه شخصی و یافتن خدا

یافتن خدا، نیازمند تجربه شخصی است و با استدلال فلسفی ممکن نیست. تمثیل زایمان، به دشواری‌های طبیعی زندگی اشاره دارد که نباید با پیچیدگی‌های دینی مقایسه شود. همچنین، نقد روش‌های غیرعلمی در پزشکی، بر ضرورت عقلانیت در همه حوزه‌ها تأکید دارد.

درنگ: خدا در تجربه شخصی و خلوت یافت می‌شود، نه در استدلال‌های فلسفی.

تفسیر آیات سوره نجم

قرآن کریم می‌فرماید:

ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى

(نجم: 8-9)؛ سپس نزدیک شد و نزدیکتر شد، تا آنکه به فاصله دو کمان یا کمتر بود. این آیات، به تجربه عرفانی معراج اشاره دارند.

درنگ: تجربه عرفانی معراج، اوج قرب الهی را نشان می‌دهد که فراتر از فهم بشری است.

ناشناخته بودن امور الهی

برخی امور، مانند خیر شب قدر یا تعداد زخم‌های اولیاء خدا، ناشناخته‌اند. قرآن کریم می‌فرماید:

لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ

(قدر: 3)؛ شب قدر از هزار ماه بهتر است. این ناشناختگی، بر محدودیت دانش بشری تأکید دارد.

درنگ: برخی امور الهی، مانند خیر شب قدر، فراتر از فهم بشری است و نباید ادعای دانستن آنها کرد.

ایمان ساده و عمیق

ایمان ساده و خالص، مانند ایمان مادری که با عبادت مداوم به خدا نزدیک بود، نمونه‌ای از پیوند بی‌ریا با حقیقت الهی است. این ایمان، بدون پیچیدگی‌های فلسفی، به قرب الهی می‌رسد.

درنگ: ایمان ساده و خالص، راهی کوتاه و مؤثر به سوی قرب الهی است.

خدای هر فرد

خدای هر فرد، منحصر به تجربه شخصی اوست. قرآن کریم می‌فرماید:

داخل فی الاشیاء لا بالممازجة و خارج عن الاشیاء لا بالمباینة

؛ خداوند در همه چیز است بدون اختلاط، و از همه چیز جداست بدون دوری. این عبارت، به حضور فراگیر خداوند اشاره دارد.

درنگ: خدای هر فرد، در تجربه شخصی و خلوت او یافت می‌شود و منحصر به اوست.

تفاوت جزء و شرط در فقه

در فقه، رکوع جزء نماز و نیت شرط آن است. خداوند، مانند شرط، ناظر بر اشیاء است، نه جزء آنها. این تمایز، بر حضور الهی بدون اختلاط با مخلوقات تأکید دارد.

درنگ: خداوند، مانند شرط در فقه، ناظر بر همه چیز است، نه جزء آنها.

خلوت و ریاضت

خلوت و ریاضت، فضایی برای یافتن خداست. هر فرد باید در خلوت خود، خدای خویش را بیابد.

درنگ: خلوت و ریاضت، راهی برای یافتن خدای هر فرد در تجربه شخصی اوست.

جمع‌بندی

این نوشتار، با کاوش در مفاهیم عبادت، ایمان و رابطه انسان با خداوند، راه‌هایی برای فهم عمیق‌تر حقیقت الهی ارائه داد. تأکید بر سادگی و تساهل در دین، نقد وسواس و سخت‌گیری‌های غیرضروری، و اهمیت تجربه عرفانی، از محورهای اصلی این اثر بود. آیات قرآن کریم، چون چراغی روشن، راه را برای بندگان به سوی قرب الهی هموار می‌سازند. این متن، با بهره‌گیری از تمثیلات و تأملات، نشان داد که دین باید روان و ساده باشد تا دل‌ها را به سوی حقیقت جذب کند.

با نظارت صادق خادمی