تزویر و دین الاهی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى لَكُمُ الدِّين فَلاَ تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَأَنْتُمْ مُسْلِمُون خداوند براى شما اين دين را برگزيد. پس البته نبايد جز مسلمان بميريد. صادق خادمى تزوير...

دين، سرشت و خميرمايه‌اى خاص در فرد ديندار است كه به او التزام‌هايى درونى و فطرى و تعهدهايى به امور غيبىِ خاص مى‌دهد مبتنى بر آن بينش و آگاهى‌هايى كه...

دين، امرى بينشى و توصيفى‌ست كه با تبيين شايستگى خداوند براى عبوديت، ارادت‌زا و التزام‌آور است و براى انسان، شناخت به غيب، اعتقاد، اطاعت و نيت قرب به خداوند از...

 دين، ابزار رسمى ارتباط اطمينان‌زاى انسان با خداوند براى دريافت حكم و آن‌چنان برنامه‌ى زندگى‌ست كه برخوردار از انتساب به خداوند و سبك زيست الاهى باشد. دين، انسان را به...

مرام و منش، يك جهان سرشتى و معنايى و نوعى خودآگاهى‌ست كه منبع توجيه كنش‌ها، كشش‌ها و كوشش‌هاى آگاهانه و ارادى مى‌شود. منش، برخوردار از نظام اشراقى و نيروى گرايش...

در اشراق و وحى رسالى، خداوند امر دين و سرنوشت سلامت و سعادت و هدايت باطنى و معنوى بندگانش به‌سوى خود را در اختيار خويش دارد و دستگيرى از خلق...

دين، چون سرشتى، منشى و طبيعى‌ست، امرى داراى مراتب، اشتدادى و متناسب با طبيعت و مرتبه‌ى هر گروه يا فرد و متناسب با فهم و توان هر انسانى‌ست. دين هم...

تزوير در اين كتاب، به دينِ دين‌برانداز ( عليه دين ) و به دين كاذب گفته مى‌شود كه در چهره‌اى خلاف و در تقابل با دين اما در پوشش دين،...

Chapter Seven: Dialogue, tolerance and security of religions دين حق، روشى الاهى براى بيان حقايق است. حقايق، فرازمانى هستند و زمان و مكان و شرط و شك و ديگر زمينه‌هاى...

 «تاريخ» در كاربرد مطلقش، به معناى گاه‌شمارى و زمان‌شناختى، اسم‌مصدر از مادّه‌ى «ارخ»، ثبت وقت و بازنمايى زمانه‌ى يك رويداد انسانى در قالب گفته، اعم از نوشتارى، گفتارى و تصويرى‌ست...

فصل نهم: منابع دين باستان منابع مهم تاريخ دين باستان عبارتند از: منابع كلاسيك يا نوشته‌هاى يونانى، كتيبه‌هاى بابلى، ديوارنگاره‌هاى هخامنشى و ساسانى، سكه‌ها، گات‌ها و آثار معتبر مذهبى مغان،...

حدود ده قرن پيش از ميلاد و قبل از پادشاهى مادها ( حدود 678 ـ 549 ق. م. ) ، در دوره‌اى كه بشر عصر حجر ( پارينه‌سنگى از حدود...

از تاريخى‌ترين اسناد مغانى و باستانى‌ترين كتاب‌هاى دينى « گات‌ها »ست. گات‌ها به معناى سروده‌هاى موزون و موسيقايى، در نظر زردشتيان كتابى آسمانى، اوستاى درون و دانش باطن‌يابى و خداشناسى‌ست...

نام اصلى كورش را آگراداتوس ( Agradatus ) گفته‌اند. استرابون گويد آگراداتوس چون بر تخت شاهنشاهى نشست، نام سلطنتى خود را كورش نهاد. تعبير كورش، به معناى دارنده‌ى نور، روشنايى...

يكى ديگر از كسانى كه با تعاليم مغان ايرانى آشنا و همبسته با حكمت معنوى و متأثر از بينش خسروانى بود سِدراتَه ( سيدارته به معناى واصل به هدف نهايى...

سندهاى تاريخى، يكى از فرهمندان مورد تأييد نظام مغانى را عيسا مسيح بيان مى‌كنند. در انجيل متّا ( مربوط به حدود سال‌هاى 80 – 90 ميلادى و يكى از چهار...

دليل حقانيت عيسا و صدق مسيحيت معجزاتى‌ست كه انجيل‌هاى اربعه براى عيسا آورده‌اند و بس، به‌خصوص تصليب، فدا، احيا و بازيابى عيسا توسط خود. اگر اين معجزات از مسيحيت حذف...

نخستين روايت تاريخ‌نگارى از عيسا مسيح در كتاب « دوران باستانى يهود » نوشته‌ى يوسف فلاوى (  Josephus Flavious37 ـ حدود 100 م ) نگاشته‌شده در حدود سال 94 ميلادى...

مكان تولد مسيح را بيت‌لحم  ( = خانه‌ى نان)، دهى در اورشليم (بيت‌المقدس ) و در كرانه‌ى باخترى رود اردن و در منطقه‌ى ناصره گفته‌اند. عيسا در ناصره رشد نمود....

مسيحيت داراى فرقه‌هاى قديمى يا به صورت نسبى جديد است. مسيحيان فرقه را « كليسا » مى‌نامند. كليسا در عهد عتيق به جماعت بنى‌اسرائيل اطلاق شده است به‌ويژه اگر در...

جامعه‌ى مسيحيان و كليسا، عيسا را تجسم خدا بر زمين و داراى مقام الوهى مى‌شناسد و بر اين اصرار دارد كه عيسا الوهى‌ست. مراد از تجسم، سخن‌گفتن و كلام خداوند...

كتابنامه  ـ آروين، بهاره، پايان‌نامه‌ى ديندارى شخصى، ديندارى متكثّر ( بررسى ارتباط ميان نهادمندشدن دين و شخصى‌شدن آن در جامعه‌ى ايران پس از انقلاب اسلامى با تأكيد بر دانشجويان دانشگاه...