متن درس
منازل السائرین: مقام قصد
برگرفته از درسگفتارهای آیتالله محمدرضا نکونام قدسسره (جلسه ۳۸۲)
مقدمه: پایههای استحکام سلوک در مقام قصد
در گستره عرفان اسلامی، *منازل السائرین* خواجه عبدالله انصاری چون چراغی روشنگر، راه سالکان را به سوی حقیقت میگشاید. در این میان، *قصد* بهعنوان اولین منزل از *قسم الأصول*، بسان ریشهای استوار، بنیان سلوک را پی میریزد. این مقام، که با نیت خالص و اراده استوار تعریف میشود، سالک را از گرداب تردید، تعلل و هوس به سوی ساحل توحید و ریاضت رهنمون میسازد. درسگفتار حاضر، برگرفته از سخنان آیتالله محمدرضا نکونام قدسسره، با نگاهی عمیق به مفهوم *قصد*، مؤلفههای آن (فاعل، مسیر و غایت)، و نقش آن در تهذیب نفس و دوری از اغراض غیرالهی، به تبیین این مقام میپردازد.
بخش اول: تعریف و مؤلفههای مقام قصد
ماهیت قصد: نیت استوار و خالص
*قصد*، در نگاه عرفانی، ارادهای است محکم که با سه مؤلفه بنیادین فاعل، مسیر و غایت تعریف میشود. فاعل، همان سالک است که با عزمی راسخ، قدم در راه حقیقت مینهد؛ مسیر، راه سلوک است که او را به سوی هدف رهنمون میسازد؛ و غایت، مقصد الهی است که تمامی اعمال سالک به سوی آن جهت مییابد. این نیت استوار، چون ستونی پولادین، سلوک را از تزلزل و هوس بازمیدارد و سالک را به سوی مقصدی والا هدایت میکند. در شرع، این مفهوم در نیت نماز تجلی مییابد، جایی که سالک با گفتن «الله أكبر»، پیمان میبندد که تا پایان عمل، از هرگونه تردید و انحراف مصون بماند.
وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ [مطلب حذف شد] : «و به آنها جز این فرمان داده نشده بود که خدا را با اخلاص در دین پرستش کنند»). این آیه از قرآن کریم، بر اخلاص در نیت تأکید دارد و نشان میدهد که قصد، در ذات خود، عملی است که برای رضای الهی انجام میشود و از هرگونه شائبه غیرالهی پاک است.
تمایز قصد از هوس و ضعف نفسانی
بسیاری از اعمال انسانها، به دلیل فقدان نیت خالص، در حد هوس باقی میمانند. هوس، چون نسیمی گذرا، بیثبات و متزلزل است و انسان را به سوی مقصدی نامعلوم میکشاند. در مقابل، *قصد*، بسان درختی ریشهدار، در برابر طوفانهای نفسانی استوار میماند. انسانی که بر هوس حرکت میکند، به محض مواجهه با مانعی، از هدف خود بازمیگردد؛ اما سالکی که با قصد گام برمیدارد، حتی در برابر وسوسهها و تهدیدها، از مسیر خود منحرف نمیشود. این تمایز، در سلوک عرفانی و اعمال شرعی، مانند نیت در نماز، آشکار است. سالک با نیت خالص، به عملی متعهد میشود که جز برای رضای خدا انجام نمییابد.
فَمَن كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ [مطلب حذف شد] : «هر کس به دیدار پروردگارش امید دارد، باید عملی شایسته انجام دهد و در پرستش پروردگارش کسی را شریک نکند»). این آیه از قرآن کریم، بر لزوم نیت خالص در اعمال تأکید میکند و هوس را از دایره عبادت الهی خارج میسازد.
بخش دوم: نقش قصد در سلوک عرفانی
رفع تردید و تعلل: خیزش به سوی ریاضت
*قصد*، با ایجاد خیزشی درونی، سالک را به سوی ریاضت و تهذیب نفس سوق میدهد. این خیزش، تردید و تعلل را از وجود او میزداید و ارادهای پولادین در او پدید میآورد. تردید، چون سمی مهلک، اراده را تضعیف میکند و سالک را از رسیدن به مقصد بازمیدارد. در مقابل، سالکی که با نیت استوار حرکت میکند، از شبهات و وسوسهها مصون میماند و با عزمی راسخ، مسیر سلوک را میپیماید. این استحکام، در اعمال شرعی، مانند التزام به اتمام نماز، و در سلوک عرفانی، به شکل تمرکز بر هدف الهی، تجلی مییابد.
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ [مطلب حذف شد] : «کسانی که ایمان آوردند، سپس کافر شدند، دوباره ایمان آوردند و باز کافر شدند، سپس بر کفر خود افزودند»). این آیه از قرآن کریم، تردید را نکوهش میکند و بر لزوم استحکام در ایمان و نیت تأکید دارد.
قصد: پایه توحید عملی
*قصد*، چون پلی استوار، سالک را به سوی توحید عملی هدایت میکند. سالک موحد، با نیت خالص، از وابستگی به زر و زور و تهدید آزاد میشود و قلبش جز به سوی حق متمایل نمیگردد. این استحکام، او را در برابر وسوسههای مادی و تهدیدهای ظاهری مصون میدارد، چنانکه شاعر عارف گفته است: «چو در پای ریزی زرش، یا تیغ هندی نهی بر سرش، هراس و امیش نباشد ز کس». این بیت، نشاندهنده عزمی است که در برابر غیر خدا تسلیم نمیشود و بنیاد توحید را استوار میسازد.
قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ [مطلب حذف شد] : «بگو: نماز و عبادتم و زندگی و مرگم برای خدای پروردگار جهانیان است»). این آیه از قرآن کریم، اخلاص در عمل را بهعنوان پایه توحید معرفی میکند.
استحکام در عمل شرعی: نیت در نماز
در شرع، نیت در نماز، نمونهای بارز از *قصد* است. هنگامی که سالک با گفتن «الله أكبر» وارد نماز میشود، پیمانی الهی میبندد که جز در موارد استثنایی (مانند خطر جانی)، نباید آن را بشکند. این نیت، که با قربت و اخلاص همراه است، التزام به اتمام عمل را ایجاد میکند و سالک را از تزلزل و انحراف بازمیدارد. این استحکام، در سلوک عرفانی نیز نمود دارد، جایی که سالک با نیت خالص، به سوی هدف الهی حرکت میکند و از اغراض غیرالهی دوری میجوید.
وَاسْتَقِمْ [مطلب حذف شد] : «و چنانکه فرمان یافتهای پایداری کن»). این آیه از قرآن کریم، بر استحکام در عمل و التزام به نیت تأکید دارد.
بخش سوم: نقد تاریخی و اجتماعی ضعف قصد
ضعف قصد در حوزههای علمیه قم
درسگفتار آیتالله محمدرضا نکونام قدسسره، با نگاهی نقادانه به وضعیت حوزههای علمیه قم در گذشته، به ضعف قصد در میان برخی طلاب اشاره دارد. فقر و فشارهای مالی، بسیاری از طلاب را از ادامه تحصیل بازمیداشت و آنان را به سوی منبر یا کارهای دیگر سوق میداد. این ضعف، مانع تربیت عالمان برجسته شد و حوزهها را از نوابغ تهی کرد. عالمانی چون آقا رضا قمشهای، اسید ابوالحسن قزوینی و مرحوم شعرانی، با وجود نیت استوار، به دلیل سختیها از قم مهاجرت کردند و این امر، به رواج عوامزدگی و کاهش سطح علمی حوزهها انجامید.
این نقد، چون آیینهای شفاف، نشاندهنده اهمیت استحکام نیت در برابر موانع است. طلابی که به دلیل فقر یا وسوسههای مادی از درس و بحث بازماندند، فاقد قصدی استوار بودند که بتواند آنان را در برابر سختیها نگه دارد. در مقابل، عالمانی چون مرحوم مطهری، با وجود مشکلات مالی، با نیت قوی به کمال رسیدند و نشان دادند که قصد، چون مشعلی فروزان، میتواند مسیر را در تاریکیها روشن سازد.
وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا [مطلب حذف شد] : «و کسانی که در راه ما کوشیدند، بهیقین آنها را به راههای خود هدایت میکنیم»). این آیه از قرآن کریم، بر پاداش استقامت در برابر سختیها تأکید دارد.
نمونههای تاریخی استحکام قصد
درسگفتار، با اشاره به عالمانی چون مرحوم آقا رضا قمشهای، اسید ابوالحسن قزوینی و مرحوم شعرانی، نمونههایی از استحکام قصد را به تصویر میکشد. این عالمان، با وجود فقر و سختی، با نیت خالص به تحصیل و تدریس ادامه دادند. برای نمونه، مرحوم آقا رضا قمشهای، در کودکی از پشت درب اتاق درس فلسفه استادش، شیفته معارف الهی شد و این شوق، نشاندهنده نطفهای پاک و قلبی نورانی بود که او را به سوی حقیقت سوق داد. همچنین، اسید ابوالحسن قزوینی، با وجود تنگدستی، مورد حمایت عالمانی چون مرحوم اسید احمد خوانساری قرار گرفت که نشاندهنده ارزش والای قصد در میان عالمان راستین است.
این نمونهها، چون ستارگانی در آسمان علم، نشاندهنده نقش نورانیت قلب و استعداد طبیعی در تقویت قصد هستند. حدیث شریف «تَخَيَّرُوا لِنُطَفِكُمْ فَإِنَّ الْعِرْقَ دَسَّاسٌ» (نطفههای خود را با دقت انتخاب کنید، زیرا ریشه تأثیرگذار است) بر اهمیت نطفه پاک در شکلگیری ارادهای استوار تأکید دارد.
بخش چهارم: قصد و دوری از اغراض غیرالهی
مجانبت از اغراض: اخلاص در عمل
*قصد*، سالک را به دوری از اغراض غیرالهی دعوت میکند. اغراض، چون غبارهایی بر آینه قلب، نیت را متزلزل میسازند و سالک را از هدف اصلی دور میکنند. سالکی که با نیت خالص حرکت میکند، از وسوسههای مادی، مانند مال و مقام، بینیاز میشود و قلبش جز به سوی حق متمایل نمیگردد. این دوری از اغراض، در نماز نیز نمود دارد، جایی که سالک با گفتن «الله أكبر»، ذهن خود را از هرگونه غرض غیرالهی پاک میکند و به سوی عبادتی خالص گام برمیدارد.
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ [مطلب حذف شد] : «جن و انس را جز برای پرستش خود نیافریدم»). این آیه از قرآن کریم، بر هدف عبادت خالص تأکید دارد و اغراض غیرالهی را از دایره سلوک خارج میسازد.
ریاضت: مسیر تقویت قصد
*قصد*، سالک را به سوی ریاضت و تهذیب نفس برمیانگیزد. ریاضت، چون صیقلی بر آهن اراده، نیت را استوارتر میسازد و سالک را از وابستگی به جسم و قوای نفسانی دور میکند. درسگفتار، با اشاره به عالمانی که ساعتها به مطالعه میپرداختند و از نیازهای جسمانی خود غافل میشدند، نشان میدهد که ریاضت، چگونه اراده را تقویت میکند و سالک را به سوی کمال سوق میدهد. این تهذیب، با تمرکز بر هدف الهی، قلب را از اغراض غیرالهی پاک میسازد و نورانیت آن را افزون میکند.
وَالَّذِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ [مطلب حذف شد] : «و کسانی که در راه خدا با اموال و جانهایشان جهاد میکنند»). این آیه از قرآن کریم، بر نقش ریاضت در سلوک تأکید دارد.
بخش پنجم: نورانیت قلب و استعداد طبیعی در قصد
نقش نطفه و لقمه در استحکام قصد
*قصد*، علاوه بر تلاش اکتسابی، به نورانیت قلب و استعداد طبیعی وابسته است. نطفه پاک و لقمه حلال، چون بذری حاصلخیز، زمینهساز ارادهای استوار میشوند. درسگفتار، با اشاره به داستان کودکی مرحوم آقا رضا قمشهای که شیفته درس فلسفه استادش شد، نشان میدهد که استعداد طبیعی، چگونه قلب را به سوی معدن نور جذب میکند. این نورانیت، سالک را از اغراض غیرالهی دور میسازد و او را به سوی حقیقت رهنمون میگردد.
حدیث شریف «تَخَيَّرُوا لِنُطَفِكُمْ فَإِنَّ الْعِرْقَ دَسَّاسٌ» (نطفههای خود را با دقت انتخاب کنید، زیرا ریشه تأثیرگذار است) بر اهمیت نطفه پاک تأکید دارد. این استعداد، چون نوری در دل سالک، او را به سوی حق هدایت میکند و ارادهاش را از تزلزل مصون میدارد.
انجذاب به سوی معدن نور
درسگفتار، با اشاره به مفهوم «انجذاب بالطبع الى معدن النور»، تأکید میکند که استعداد طبیعی، سالک را به سوی نور الهی جذب میکند. این انجذاب، نتیجه نورانیت قلب و صافی نطفه است که با لقمه حلال تقویت میشود. سالک، با این استعداد، از قوای نفسانی و جسمانی فاصله میگیرد و به سوی حقیقت الهی سوق مییابد. این حرکت، چون جویباری زلال، از سرچشمه نور سرچشمه میگیرد و به سوی دریای بیکران حقیقت جاری میشود.
بخش ششم: نقد عوامزدگی و تهی شدن حوزهها
پیامدهای ضعف قصد در حوزههای علمیه
درسگفتار، با نگاهی نقادانه، به تهی شدن حوزههای علمیه قم از نوابغ و عالمان برجسته اشاره دارد. فقر، فشارهای اجتماعی و ضعف قصد، بسیاری از طلاب را از ادامه تحصیل بازداشت و به سوی کارهای دیگر سوق داد. این امر، به رواج عوامزدگی و کاهش سطح علمی حوزهها انجامید. عالمانی چون اسید ابوالحسن قزوینی، مرحوم شعرانی و مرحوم آقا رضا قمشهای، به دلیل سختیها از قم مهاجرت کردند و حوزهها را از حضور خود محروم ساختند. این مهاجرت، چون خزانی زودهنگام، شاخسار علم را از شکوفههای دانش تهی کرد.
این نقد، بر ضرورت استحکام قصد در برابر موانع تأکید دارد. عالمانی که با نیت خالص به تحصیل ادامه دادند، چون ستارگانی درخشان، راه آیندگان را روشن ساختند. در مقابل، کسانی که به دلیل ضعف نیت از مسیر علم بازماندند، به دام اغراض غیرالهی افتادند و از کمال محروم شدند.
وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل [مطلب حذف شد] : «و هر کس از خدا پروا کند، برایش راه خروجی قرار میدهد»). این آیه از قرآن کریم، بر پاداش تقوا و استقامت در برابر سختیها تأکید دارد.
نتیجهگیری و جمعبندی
*قصد*، بهعنوان اولین منزل از *قسم الأصول* در *منازل السائرین*، پایه استحکام سلوک عرفانی است که سالک را از تردید، هوس و اغراض غیرالهی به سوی توحید، ریاضت و اخلاص هدایت میکند. این مقام، با مؤلفههای فاعل، مسیر و غایت، ارادهای پولادین در سالک پدید میآورد و او را از تزلزل و ضعف نفسانی مصون میدارد. در شرع، نیت در نماز نمونهای از قصد است که التزام به اتمام عمل را ایجاد میکند. درسگفتار آیتالله محمدرضا نکونام قدسسره، با نقد ضعف قصد در حوزههای علمیه قم، بر ضرورت استحکام نیت در برابر سختیها تأکید دارد. نورانیت قلب و استعداد طبیعی، چون مشعلی فروزان، قصد را تقویت میکنند و سالک را به سوی معدن نور رهنمون میسازند. این مقام، چون پلی استوار، سالک را به سوی کمال و توحید هدایت میکند و از او موحدی میسازد که جز به سوی حق متمایل نمیگردد.