در حال بارگذاری ...
صادق خادمی
صادق خادمی

جستجوی زنده در تمام درس‌ها

یافتن درس بر اساس شماره (در این دسته)

استخاره قرآنی 167

متن درس

استخاره قرآنی: تحلیل معنوی و علمی

استخاره قرآنی: راهنمایی معنوی برای تصمیم‌گیری

برگرفته از درس‌گفتارهای آیت‌الله محمدرضا نکونام قدس‌سره، جلسه (167)

مقدمه

استخاره قرآنی، به‌عنوان روشی معنوی و ریشه‌دار در فرهنگ اسلامی، راهنمایی الهی برای تصمیم‌گیری در امور پیچیده و دشوار ارائه می‌دهد. این روش، با تکیه بر تأمل عمیق در آیات قرآن کریم و استخراج دلالت‌های معنایی آن‌ها، مسیری روشن برای هدایت در اختیار مؤمنان قرار می‌دهد. تحلیل آیات قرآنی در این راستا، نیازمند فهمی دقیق، نظام‌مند و مبتنی بر نیت خالص است تا از ورای کلمات الهی، مقصود و حکمت خداوند متعال آشکار شود. هدف این متن، ارائه راهنمایی‌هایی دقیق و معنوی برای مخاطبان متخصص است که در پی تصمیمی آگاهانه و متکی بر هدایت الهی هستند.

بخش اول: تحلیل آیات سوره اعراف در استخاره قرآنی

آیه 96: مظلومیت شعیب و خسران قوم

﴿الَّذِينَ كَذَّبُوا شُعَيْبًا كَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۚ الَّذِينَ كَذَّبُوا شُعَيْبًا كَانُوا هُمُ الْخَاسِرِينَ﴾

ترجمه: کسانی که شعیب را تکذیب کردند، گویی هرگز در آن [دیار] نبوده‌اند؛ کسانی که شعیب را تکذیب کردند، خود زیان‌کاران بودند.

این آیه، تصویری از مظلومیت شعیب علیه‌السلام در میان قوم خویش ترسیم می‌کند و دو بار بر تکذیب او تأکید دارد. تکذیب شعیب، به‌مثابه تضييع حق و حقیقت است که نتیجه‌ای جز خسران برای قوم به همراه ندارد. در استخاره، این آیه نشان‌دهنده وضعیتی است که خواهان در انجام کار با مشکلات و موانع مواجه می‌شود و ناگزیر به انجام آن به‌صورت اجباری می‌گردد. این اجبار، آسیب‌هایی را به دنبال دارد که خواهان را در تنگنا قرار می‌دهد.

درنگ: واژگان آیه، جز نام شعیب، همگی بار منفی دارند و او را در محاصره کلمات منفی قرار می‌دهند، که نشان از بن‌بست دارد. خواهان یا خود کار را انجام می‌دهد و به آسیب‌های آن گرفتار می‌شود، یا در تلاش برای رهایی از این مهلکه، ناچار به پذیرش دشواری‌ها می‌گردد. توصیه می‌شود این وضعیت به خواهان اطلاع داده نشود تا دخالتی در امور شخصی او صورت نپذیرد.

آیه 97: تلاش شعیب و بی‌ثمری دنیوی

﴿فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَنَصَحْتُ لَكُمْ ۖ فَكَيْفَ آسَى عَلَى قَوْمٍ كَافِرِينَ﴾

ترجمه: پس از آنان روی گرداند و گفت: ای قوم من، من پیام‌های پروردگارم را به شما رساندم و برایتان خیرخواهی کردم؛ پس چگونه بر قومی کافر افسوس بخورم؟

این آیه بیانگر تلاش شعیب علیه‌السلام برای هدایت قوم خویش و بی‌ثمر بودن آن در دنیا است، هرچند از منظر اخروی، این تلاش مأجور و ارزشمند است. در استخاره، این آیه هشداری است به خواهانی که به طمع منافع دنیوی کاری را دنبال می‌کنند. چنین کاری باید ترک شود، زیرا نتیجه‌ای جز ناکامی در پی ندارد.

درنگ: این آیه نشان می‌دهد که کار مورد نظر، هرچند ممکن است از منظر معنوی پاداش اخروی داشته باشد، اما در بعد دنیوی بی‌ثمر است. خواهان باید از انگیزه‌های مادی دست کشیده و کار را ترک کند.

آیه 98: آشوب و پریشانی

﴿وَمَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَبِيٍّ إِلَّا أَخَذْنَا أَهْلَهَا بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَضَّرَّعُونَ﴾

ترجمه: و ما در هیچ شهری پیامبری نفرستادیم مگر آنکه اهل آن را به سختی و زیان گرفتار کردیم، باشد که به تضرع درآیند.

این آیه، کار را نامناسب و پر از آشوب، گرفتاری، پریشانی و نگرانی توصیف می‌کند. عبارت «أَخَذْنَا» به‌عنوان مرکز ثقل آیه، بر اضطراب و درگیری تأکید دارد. در استخاره، این آیه توصیه می‌کند که برای ترک کار می‌توان استخاره کرد، مگر آنکه ترک آن زیان بیشتری به دنبال داشته باشد.

درنگ: کار مورد نظر با آشوب، اضطراب و پریشانی همراه است. استخاره برای ترک آن توصیه می‌شود، مگر آنکه ترک کار زیان بیشتری داشته باشد.

آیه 99: غفلت و گرفتاری ناگهانی

﴿ثُمَّ بَدَّلْنَا مَكَانَ السَّيِّئَةِ الْحَسَنَةَ حَتَّى عَفَوْا وَقَالُوا قَدْ مَسَّ آبَاءَنَا الضَّرَّاءُ وَالسَّرَّاءُ فَأَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ﴾

ترجمه: سپس به جای بدی، نیکی نهادیم تا فزونی یافتند و گفتند: پدران ما را نیز سختی و گشایش رسیده بود. پس ناگهان آن‌ها را گرفتار کردیم، درحالی‌که غافل بودند.

این آیه کار را بسیار نامناسب و پر از بلا و گرفتاری توصیف می‌کند. عبارات «فَأَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً» و «وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ» بر ناگهانی بودن مشکلات و غفلت خواهان تأکید دارند. استخاره برای ترک این کار توصیه نمی‌شود، زیرا نتیجه آن قطعی و زیان‌بار است.

درنگ: کار مورد نظر به ناگاه مشکلات بزرگی به همراه دارد و خواهان به‌صورت ناخودآگاه گرفتار می‌شود. ترک آن ضروری است و نیازی به استخاره برای ترک نیست.

آیه 100: خیر ظاهری و پایان ناگوار

﴿وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۖ وَلَٰكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ﴾

ترجمه: و اگر اهل شهرها ایمان آورده و پرهیزگاری کرده بودند، برکت‌هایی از آسمان و زمین بر آن‌ها می‌گشودیم، اما تکذیب کردند، پس به سبب آنچه انجام می‌دادند، گرفتارشان کردیم.

این آیه از شروعی خیر و فریبنده سخن می‌گوید، اما پایان آن را بسیار ناگوار توصیف می‌کند. در استخاره، این آیه هشداری است به خواهان که فریب ظاهر خیر کار را نخورد، زیرا نتیجه آن زیان‌بار خواهد بود.

درنگ: کار مورد نظر در آغاز خیر و خوشایند به نظر می‌رسد، اما پایان آن بسیار نامطلوب است. خواهان باید از اقدام به آن پرهیز کند.

آیه 101: بلا و غفلت ناگهانی

﴿أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتًا وَهُمْ نَائِمُونَ﴾

ترجمه: آیا اهل شهرها ایمن شدند که عذاب ما شبانگاه به سراغشان آید، درحالی‌که در خواب‌اند؟

این آیه کار را بسیار نامناسب و پرخطر توصیف می‌کند. خواهان به ناگاه با مشکلات بزرگی مواجه می‌شود و زیر پای خود را خالی می‌بیند، بدون آنکه متوجه پیشامد بلا شود.

درنگ: کار مورد نظر به ناگاه بلا و گرفتاری به همراه دارد و خواهان از پیشامد آن غافل است. انجام آن به‌هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود.

آیه 102: آشوب و هبوط ناگهانی

﴿أَوَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا ضُحًى وَهُمْ يَلْعَبُونَ﴾

ترجمه: یا آیا اهل شهرها ایمن شدند که عذاب ما در روز روشن به سراغشان آید، درحالی‌که سرگرم بازی‌اند؟

این آیه کار را بسیار بد و همراه با آشوب و هبوط ناگهانی توصیف می‌کند. بلا به‌صورت غیرمنتظره بر خواهان فرو می‌ریزد و او بدون امکان مقاومت، گرفتار می‌شود.

درنگ: کار مورد نظر با آشوب و هبوط ناگهانی همراه است. خواهان توان مقاومت در برابر مشکلات را نخواهد داشت و انجام آن به‌هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود.

آیه 103: مکر الهی و نابودی تدریجی

﴿أَفَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ ۖ فَلَا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ﴾

ترجمه: آیا از مکر خدا ایمن شدند؟ تنها قوم زیان‌کار از مکر خدا ایمن می‌شوند.

این آیه کار را نامناسب و همراه با مکر الهی توصیف می‌کند که به‌تدریج خواهان را به نابودی می‌کشاند. عبارت «مَكْرَ اللَّهِ» بر مشکلات باطنی و پنهانی تأکید دارد که به‌صورت تدریجی زیان می‌رساند.

درنگ: کار مورد نظر مشکلات پنهانی دارد که به‌تدریج خواهان را از پای درمی‌آورد. انجام آن توصیه نمی‌شود.

آیه 104: غفلت و گمراهی

﴿أَوَلَمْ يَهْدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ أَهْلِهَا أَنْ لَوْ نَشَاءُ أَصَبْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ ۚ وَنَطْبَعُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ﴾

ترجمه: آیا برای کسانی که زمین را پس از اهلش به ارث می‌برند، روشن نشده که اگر بخواهیم به سبب گناهانشان گرفتارشان می‌کنیم و بر دل‌هایشان مهر می‌نهیم، پس نمی‌شنوند؟

این آیه کار را بسیار نامناسب توصیف می‌کند. وجود عبارت «أَوَلَمْ» به‌عنوان مرکز ثقل آیه، نشان‌دهنده نامناسب بودن کار است. پایان کار با غفلت، گمراهی و حرمان همراه است، هرچند ممکن است ظاهری خیر داشته باشد.

درنگ: کار مورد نظر، هرچند ممکن است در ظاهر خیر باشد، اما پایان آن غفلت و گمراهی است. انجام آن توصیه نمی‌شود.

آیه 105: خیر ظاهری و ترک توصیه‌شده

﴿تِلْكَ الْقُرَىٰ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَائِهَا ۚ وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا بِمَا كَذَّبُوا مِنْ قَبْلُ ۚ كَذَٰلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِ الْكَافِرِينَ﴾

ترجمه: این‌هاست اخبار آن شهرها که بر تو بازگو می‌کنیم. پیامبرانشان با دلایل روشن به سویشان آمدند، اما به آنچه پیش‌تر تکذیب کرده بودند ایمان نیاوردند. این‌گونه خدا بر دل‌های کافران مهر می‌نهد.

این آیه کار را نامناسب توصیف می‌کند، هرچند شروعی خیر به نظر می‌رسد. صدر و ذیل آیه از دو گروه مؤمن و کافر سخن می‌گویند. با وجود امکان خیر، ترک کار توصیه می‌شود.

درنگ: کار ممکن است خیر به نظر آید، اما به دلیل پایان نامطلوب، ترک آن بهتر است.

آیه 106: پیمان‌شکنی و فسق

﴿وَمَا وَجَدْنَا لِأَكْثَرِهِمْ مِنْ عَهْدٍ ۖ وَإِنْ وَجَدْنَا أَكْثَرَهُمْ لَفَاسِقِينَ﴾

ترجمه: و برای بیشترشان پیمانی نیافتیم و بیشترشان را نافرمان یافتیم.

این آیه کار را نامناسب و همراه با پیمان‌شکنی و فسق توصیف می‌کند. عبارت «وَمَا وَجَدْنَا لِأَكْثَرِهِمْ مِنْ عَهْدٍ» نشان می‌دهد که افراد مرتبط با کار به تعهدات خود پایبند نیستند و نباید به ظاهر خیر آن اعتماد کرد.

درنگ: افراد مرتبط با کار به تعهدات خود عمل نمی‌کنند و ظاهر خیر آن فریبنده است. انجام کار توصیه نمی‌شود.

آیه 107: ظلم و فساد

﴿ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَظَلَمُوا بِهَا ۖ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ﴾

ترجمه: سپس پس از آنان موسی را با آیاتمان به سوی فرعون و سرانش فرستادیم، اما به آن‌ها ستم کردند. پس بنگر که سرانجام مفسدان چگونه بود.

این آیه کار را بسیار نامناسب و همراه با ظلم و فساد توصیف می‌کند. عبارت «فَانْظُرْ» نشان می‌دهد که خواهان پس از مدتی به نادرستی کار خود آگاه می‌شود.

درنگ: کار مورد نظر با ظلم و فساد همراه است و خواهان پس از مدتی به نادرستی آن پی می‌برد. انجام آن به‌هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود.

آیه 108: مشکلات همراه با خیر ظاهری

﴿وَقَالَ مُوسَىٰ يَا فِرْعَوْنُ إِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴾

ترجمه: و موسی گفت: ای فرعون، من پیامبری از سوی پروردگار جهانیانم.

این آیه کار را خیر اما همراه با مشکلات توصیف می‌کند. ذکر نام فرعون نشان‌دهنده وجود موانع و چالش‌هاست.

درنگ: کار خیر است، اما به دلیل وجود مشکلات و چالش‌ها، با احتیاط انجام شود.

نتیجه‌گیری بخش اول

آیات سوره اعراف، از آیه 96 تا 108، طیف گسترده‌ای از دلالت‌ها را برای استخاره قرآنی ارائه می‌دهند. برخی آیات، مانند آیه 108، از خیر کار سخن می‌گویند، اما همراه با هشدار نسبت به مشکلات و موانع. در مقابل، آیات دیگر، مانند آیات 99 تا 107، هشداری جدی برای پرهیز از اقدام به کارهایی هستند که با ظلم، فساد، غفلت، پیمان‌شکنی و گرفتاری همراه‌اند. این تحلیل نشان می‌دهد که استخاره قرآنی، با تکیه بر آیات سوره اعراف، می‌تواند راهنمایی دقیق برای تصمیم‌گیری در شرایط پیچیده ارائه دهد، مشروط بر آنکه با نیت خالص و تأمل عمیق انجام شود.

بخش دوم: تحلیل آیات سوره مائده در استخاره قرآنی

آیه 8: خیر سنگین با عدالت

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ ۖ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَىٰ أَلَّا تَعْدِلُوا ۚ اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ﴾

ترجمه: ای کسانی که ایمان آورده‌اید، برای خدا به عدالت قیام کنید و گواهان عدالت باشید، و کینه‌توزی قومی شما را به بی‌عدالتی واندارد. عدالت کنید که آن به تقوا نزدیک‌تر است، و از خدا بترسید که خدا به آنچه می‌کنید آگاه است.

این آیه کار را بسیار خیر اما سنگین و دشوار توصیف می‌کند. انجام آن نیازمند تحمل‌پذیری بالاست، زیرا با مخالفت و درگیری همراه است. تأکید بر عدالت و تقوا، لزوم نیت خالص را نشان می‌دهد.

درنگ: کار خیر اما سنگین است و با چالش‌ها و مخالفت‌هایی همراه خواهد بود. با صبر و نیت خالص انجام شود.

آیه 9: بشارت خیر و پاداش عظیم

﴿وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۙ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِيمٌ﴾

ترجمه: خدا به کسانی که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند، وعده آمرزش و پاداشی بزرگ داده است.

این آیه کار را بسیار خیر و دارای بشارت الهی توصیف می‌کند. عبارت «الَّذِينَ آمَنُوا» بر سنگینی، پاکی و قداست کار تأکید دارد.

درنگ: کار خیر و مقدس است و با پاداش عظیم همراه است. با اطمینان اقدام شود، اما به سنگینی آن توجه گردد.

آیه 10: کفر و تکذیب

﴿وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ﴾

ترجمه: و کسانی که کفر ورزیدند و آیات ما را تکذیب کردند، آنان اهل دوزخ‌اند.

این آیه کار را نامناسب و همراه با کفر و تکذیب آیات الهی توصیف می‌کند. انجام آن به‌هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود.

درنگ: کار با کفر و تکذیب همراه است و انجام آن به‌هیچ‌وجه مناسب نیست.

آیه 11: خیر هماهنگ و توکل

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَنْ يَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ فَكَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ﴾

ترجمه: ای کسانی که ایمان آورده‌اید، نعمت خدا را بر خود یاد کنید، آنگاه که قومی قصد کردند دست‌هایشان را به سوی شما دراز کنند، پس خدا دست‌هایشان را از شما بازداشت. و از خدا بترسید و مؤمنان باید بر خدا توکل کنند.

این آیه کار را بسیار خیر و هماهنگ توصیف می‌کند. صدر، میانه و ذیل آیه هم‌نوا هستند و بر گشایش و توکل تأکید دارند.

درنگ: کار خیر و هماهنگ است و با توکل و تقوا همراه خواهد بود. با اطمینان اقدام شود.

آیه 12: خیر مشروط به احتیاط

﴿وَلَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا ۖ وَقَالَ اللَّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَاةَ وَآتَيْتُمُ الزَّكَاةَ وَآمَنْتُمْ بِرُسُلِي وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَأُكَفِّرَنَّ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَلَأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ فَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِكَ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ﴾

ترجمه: و خدا از بنی‌اسرائیل پیمان گرفت و از میان آن‌ها دوازده نقیب برانگیختیم. و خدا گفت: من با شما هستم، اگر نماز برپا دارید و زکات دهید و به پیامبرانم ایمان آورید و آن‌ها را یاری کنید و به خدا قرض نیکو دهید، بدی‌هایتان را از شما می‌زدایم و شما را به باغ‌هایی که از زیر آن‌ها جوی‌ها روان است وارد می‌کنم. پس هر کس از شما پس از این کفر ورزد، از راه راست گمراه شده است.

این آیه کار را بسیار سنگین اما خیر توصیف می‌کند، مشروط به اینکه با احتیاط و نیت خالص انجام شود. عبارت «أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ» بر تعهد الهی و سنگینی کار تأکید دارد.

درنگ: کار خیر اما سنگین است و با احتیاط و نیت خالص باید انجام شود.

آیه 13: خیانت و پیمان‌شکنی

﴿فَبِمَا نَقْضِهِمْ مِيثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً ۖ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ ۙ وَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ ۚ وَلَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىٰ خَائِنَةٍ مِنْهُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ ۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ﴾

ترجمه: پس به سبب پیمان‌شکنی‌شان لعنتشان کردیم و دل‌هایشان را سخت گردانیدیم. سخنان را از جای خود تحریف می‌کنند و بخشی از آنچه به آن‌ها تذکر داده شده بود فراموش کردند. و پیوسته از خیانت آن‌ها جز اندکی از ایشان آگاه می‌شوی. پس از آن‌ها درگذر و چشم‌پوشی کن که خدا نیکوکاران را دوست دارد.

این آیه کار را نامناسب و همراه با خیانت، پیمان‌شکنی و تحریف توصیف می‌کند. انجام آن توصیه نمی‌شود.

درنگ: کار با خیانت و پیمان‌شکنی همراه است و انجام آن توصیه نمی‌شود.

آیه 14: دشمنی و کینه

﴿وَمِنَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۚ وَسَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّهُ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ﴾

ترجمه: و از کسانی که گفتند ما نصرانی هستیم، پیمان گرفتیم، پس بخشی از آنچه به آن‌ها تذکر داده شده بود فراموش کردند. پس تا روز قیامت میانشان دشمنی و کینه افکندیم، و خدا به‌زودی آن‌ها را از آنچه می‌کردند آگاه خواهد کرد.

این آیه کار را نامناسب و همراه با دشمنی، کینه و فراموشی حق توصیف می‌کند. انجام آن توصیه نمی‌شود.

درنگ: کار با دشمنی و کینه همراه است و انجام آن توصیه نمی‌شود.

آیه 15: خیر مشروط و پنهان‌کاری

﴿يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيرًا مِمَّا كُنْتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ ۚ قَدْ جَاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُبِينٌ﴾

ترجمه: ای اهل کتاب، پیامبر ما به سوی شما آمده که بسیاری از آنچه را از کتاب پنهان می‌کردید برایتان روشن می‌کند و از بسیاری درمی‌گذرد. از سوی خدا نوری و کتابی روشنگر برایتان آمده است.

این آیه کار را به‌طور کلی نامناسب توصیف می‌کند، اما با احتیاط و نیت خیر ممکن است خیر باشد. عبارات «قَدْ جَاءَكُمْ» و «تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَابِ» بر بیگانگی و پنهان‌کاری تأکید دارند.

درنگ: کار با پنهان‌کاری همراه است، اما با احتیاط و نیت خیر ممکن است خیر باشد. ترک آن توصیه می‌شود.

آیه 16: هدایت و نور

﴿يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَيُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَيَهْدِيهِمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ﴾

ترجمه: خدا با آن، کسانی را که در پی خشنودی او هستند به راه‌های سلامت هدایت می‌کند و به اذن خود از تاریکی‌ها به سوی نورشان می‌برد و به راه راست هدایتشان می‌کند.

این آیه کار را بسیار عالی و هماهنگ توصیف می‌کند. عبارت «وَيُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ» بر رفع مشکلات و هدایت به سوی نور تأکید دارد.

درنگ: کار بسیار خیر و هماهنگ است و مشکلات آن برطرف می‌شود. با اطمینان اقدام شود.

آیه 17: خطر و درگیری

﴿لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ ۚ قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ أَنْ يُهْلِكَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ۗ وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۚ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ﴾

ترجمه: کسانی که گفتند خدا همان مسیح پسر مریم است، کفر ورزیدند. بگو: اگر خدا بخواهد مسیح پسر مریم و مادرش و همه کسانی که در زمین‌اند را هلاک کند، چه کسی می‌تواند در برابر خدا چیزی را حفظ کند؟ فرمانروایی آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن‌هاست از آن خداست. آنچه بخواهد می‌آفریند و خدا بر هر چیز تواناست.

این آیه کار را نامناسب، خطرناک و همراه با درگیری و تهدید توصیف می‌کند.

درنگ: کار خطرناک و با درگیری همراه است. انجام آن توصیه نمی‌شود.

آیه 18: گناه و عدم نتیجه

﴿وَقَالَتِ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَىٰ نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّهِ وَأَحِبَّاؤُهُ ۚ قُلْ فَلِمَ يُعَذِّبُكُمْ بِذُنُوبِكُمْ ۖ بَلْ أَنْتُمْ بَشَرٌ مِمَّنْ خَلَقَ ۚ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ﴾

ترجمه: و یهود و نصارا گفتند: ما پسران خدا و دوستان اوییم. بگو: پس چرا شما را به سبب گناهانتان عذاب می‌کند؟ بلکه شما بشری از مخلوقات او هستید. هر که را بخواهد می‌آمرزد و هر که را بخواهد عذاب می‌کند. فرمانروایی آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن‌هاست از آن خداست و بازگشت به سوی اوست.

این آیه کار را نامناسب و مرتبط با گناه و عدم نتیجه توصیف می‌کند. عبارت «وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» بر عدم دستیابی به نتیجه مطلوب تأکید دارد.

درنگ: کار با گناه و عدم نتیجه همراه است. انجام آن توصیه نمی‌شود.

نتیجه‌گیری بخش دوم

آیات سوره مائده، از آیه 8 تا 18، راهنمایی‌هایی متنوع برای استخاره قرآنی ارائه می‌دهند. آیات 8، 9، 11 و 16 از خیر و برکت کار سخن می‌گویند، اما برخی مانند آیه 8 بر سنگینی و چالش‌های آن تأکید دارند. آیه 12 خیر مشروط به احتیاط و نیت خالص را تأیید می‌کند. در مقابل، آیات 10، 13، 14، 15، 17 و 18 کارها را نامناسب و همراه با کفر، خیانت، پیمان‌شکنی، دشمنی یا عدم نتیجه توصیف می‌کنند. این تحلیل نشان می‌دهد که استخاره قرآنی، با تکیه بر آیات سوره مائده، می‌تواند راهنمایی‌های دقیقی برای تصمیم‌گیری ارائه دهد، مشروط بر آنکه با نیت خالص و تقوا انجام شود.

جمع‌بندی نهایی

استخاره قرآنی، به‌مثابه چراغی در تاریکی تردید، راهنمایی الهی برای تصمیم‌گیری در امور پیچیده ارائه می‌دهد. آیات بررسی‌شده از سوره‌های اعراف و مائده، با دلالت‌های متنوع خود، از خیر و برکت تا هشدار نسبت به خطرات و گرفتاری‌ها، طیف گسترده‌ای از شرایط را پوشش می‌دهند. آیات خیر، مانند آیه 108 سوره اعراف و آیات 9، 11 و 16 سوره مائده، بر اهمیت نیت خالص، توکل و تقوا تأکید دارند، درحالی‌که آیات هشداردهنده، مانند آیات 99 تا 107 سوره اعراف و آیات 10، 13، 14، 17 و 18 سوره مائده، از خطرات پنهان، پیمان‌شکنی و گمراهی سخن می‌گویند. موفقیت در استخاره قرآنی به عواملی چون نیت خالص، احتیاط، توکل و پرهیز از انحراف وابسته است. این نوشتار، با ارائه تحلیلی جامع و نظام‌مند، می‌تواند راهنمایی ارزشمند برای مخاطبان متخصص در مسیر تصمیم‌گیری معنوی باشد.

با نظارت صادق خادمی